In 2019 waren de CO2-doelstellingen van 2030 technisch en economisch al haalbaar voor het merendeel van de zorgorganisaties. De doelstellingen voor 2050 zijn een grotere uitdaging, maar daar is nog tijd voor.
Het is niet gek dat het lastig is op dit moment de volledige route naar het doel voor 2050 uit te stippelen. Allereerst worden de quick-wins gepakt, de latere procenten zijn van nature lastiger te behalen. Ook wordt bijvoorbeeld in de CO2-reductietool niet gerekend met technologische ontwikkelingen zoals bijvoorbeeld efficiëntere zonnepanelen of goedkopere en nieuwe technieken, omdat we deze niet kunnen voorspellen. Ze zullen echter wel effect hebben op de haalbaarheid van het doel. Het maken van een routekaart is niet een eenmalige oefening. Deze zal periodiek herhaald moeten worden om op basis van de nieuwste inzichten de plannen bij te stellen.
Het streefdoel van 2030 is richtinggevend en niet hard. Bij een grote afwijking ten opzichte van het behalen van het streefdoel of de route daarheen kan de overheid in dialoog met de sector nieuwe eisen formuleren of bestaande aanscherpen.
